تو یه آدم متوسطی .قدت اصلا بلند نیست .قیافه ت خیلی معمولیه .نگاهت عمق دلخواه منو نداره.تیپت انقدر ضایع ست که اصلا روم نمی شه باهات تو خیابان راه برم،با اون پیراهن مسخره که همیشه ی خدا روی شلوارته.

پس چرا بهت علاقه دارم؟ چرا با اینکه هیچ کدام از معیارهای ذهنیم رو نداری بازم نگاهم همه جا دنبالته و تمام طول هفته، دل خوش  دیدارچند لحظه ای سه شنبه هام؟

------------------------

تو را به خدا اگر دلیلش را می دانی،بگو! خساست به خرج نده. راه دوری نمیرود.شاید هر دو رها شویم؛من از طپش قلب گاه و بی گاه، و تو از شر نگاه سمجی که همه جا همراهت است!